استبرا
م « ۹۵۸ » استبرا کاری است که مرد پس از بیرون آمدن ادرار یا منی انجام می‌دهد تا از بیرون آمدن مانده آن اطمینان یابد.
م « ۹۵۹ » استبرا مستحب است و اگر پس از انجام آن رطوبتی بیرون آید، حکم ادرار یا منی را ندارد و بر این اساس، نجس نمی‌باشد و وضو و غسل را باطل نمی‌کند. مرد می‌تواند این کار را انجام ندهد، ولی در این صورت، رطوبتی که پس از تطهیر بیرون می‌آید، حکم ادرار یا منی را دارد و نجس است و وضو و غسل را نیز باطل می‌کند.
م « ۹۶۰ » استبرا شیوه ویژه‌ای ندارد و به هر روشی که اطمینان به بیرون آمدن مانده ادرار یا منی یابد، بسنده است؛ حتی اگر با سرفه نمودن باشد.
م « ۹۶۱ » استبرا از ادرار با خارج ساختن قطره‌های آن از مجرای ادرار صورت
(۲۱۶)
می‌گیرد و استبرای از منی با بیرون رفتن ادرار از مجرای آن تحقق می‌یابد و بدین‌گونه است که از خارج شدن مانده منی اطمینان می‌یابد و اگر پس از آن رطوبتی از مجرا بیرون آید، پاک است و در حکم منی نمی‌باشد، ولی اگر استبرا انجام نشود و غسل نماید و پس از آن ادرار نماید و سپس رطوبتی بیرون آید که نداند منی است یا نه، رطوبت بیرون آمده؛ خواه به تنهایی باشد یا همراه ادرار، نجس و در حکم منی است و غسل را هم باطل می‌کند و باید دوباره غسل جنابت کند.
استبرا و رطوبت‌ها
م « ۹۶۲ » همه رطوبت‌هایی که از انسان بیرون می‌آید ـ جز ادرار و منی ـ سه‌گونه است:
یکم ـ وذی؛ آبی که گاهی پس از ادرار بیرون می‌آید و کمی سفید رنگ و چسبنده است.
دوم ـ مذی؛ آبی که گاهی هنگام ملاعبه زناشویی بیرون می‌آید.
سوم ـ رذی؛ آبی که گاهی پس از بیرون آمدن منی بیرون می‌آید.
م « ۹۶۳ » همه این رطوبت‌ها، چنان‌چه مجرا آلوده به ادرار یا منی نباشد و استبرا نیز انجام شده باشد، پاک است و وضو یا غسل را باطل نمی‌کند.
م « ۹۶۴ » اگر پس از استبرا رطوبتی از انسان بیرون آید و نداند که ادرار است یا منی یا یکی از رطوبت‌های سه‌گانه، آن را پاک بداند و وضو یا غسل ندارد.
م « ۹۶۵ » اگر پیش از استبرای از منی شک نماید که رطوبت بیرون آمده ادرار است یا منی و آن رطوبت پس از بیرون آمدن منی و پیش از بیرون آمدن ادرار باشد، حکم منی را دارد و در صورتی که پس از بیرون آمدن ادرار باشد، در حکم ادرار است.
شک در رطوبت
م « ۹۶۶ » اگر رطوبتی بیرون آید و نداند که پاک است یا خیر، در صورتی که شک
(۲۱۷)
کند استبرا کرده است یا نه، نجس می‌باشد و وضو را باطل می‌نماید، ولی اگر رطوبتی از او بیرون آید و شک کند که استبرا درست انجام گرفته است یا خیر، که خود این شک سبب شک در پاک بودن آن رطوبت می‌گردد، آن را پاک بداند و وضویی که ساخته است باطل نمی‌باشد.
م « ۹۶۷ » اگر پس از ادرار نمودن استبرا نکند و اطمینان یابد که چیزی در مجرا نمانده است و سپس رطوبتی ببیند و شک نماید که ادرار است یا نه، آن را پیشاب نداند؛ بر این اساس، آن رطوبت پاک است و وضو را نیز باطل نمی‌کند؛ خواه مدتی از هنگام بیرون آمدن ادرار گذشته باشد یا نگذشته باشد.
م « ۹۶۸ » اگر پس از ادرار نمودن استبرا کند و وضو بگیرد و سپس رطوبتی ببیند و بداند که آن رطوبت یا ادرار است یا منی، لازم است غسل نماید و وضو نیز بسازد، ولی اگر پس از استبرا، وضو نساخته باشد، تنها وضو کافی است و لازم نیست غسل نماید.
زن و استبرا
م « ۹۶۹ » برای زن استبرا نیست و اگر رطوبتی ببیند و شک نماید ادرار است یا منی یا رطوبتی دیگر، آن را پاک بداند و چنین رطوبتی وضو و غسل را نیز باطل نمی‌نماید.