دوم ـ صاحب عادت وقتی
م « ۸۲۶ » زن‌هایی که عادت وقتی دارند و آغاز عادت آن‌ها معین است، سه دسته هستند:
یکم ـ زنانی که دو ماه پشت سر هم در هنگام معینی خون حیض می‌بینند و پس از چند روز پاک می‌شوند، ولی شماره روزهای آن در هر دو ماه یک اندازه نیست؛ مانند آن‌که دو ماه پشت سر هم از روز آغاز ماه خون می‌بینند، ولی ماه نخست، روز هفتم و ماه دوم، روز هشتم از خون پاک می‌شوند، که در این صورت باید روز نخست ماه را هنگام حیض خود قرار دهند.
دوم ـ زنانی که از خون پاک نمی‌شوند ولی دو ماه پشت سر هم در وقت معینی، دست‌کم سه روز، خون آن‌ها نشانه‌های حیض را دارد و دیگر خون‌های وی نشانه‌ای از حیض ندارد و نیز شماره روزهایی که خون دیده شده در آن نشانه حیض را دارد، در هر دو ماه به یک اندازه نیست؛ مانند آن که خون در ماه نخست از آغاز تا هفتم، و در ماه دوم از آغاز تا هشتم، نشانه‌های حیض را دارد و خون‌های دیگر، نشانه‌های حیض را ندارد، باید روز نخست ماه را روز نخست حیض خود قرار دهد.
سوم ـ زنی که دو ماه پی در پی در وقتی معین، سه روز یا بیش‌تر خون حیض می‌بیند و بعد پاک می‌شود و دوباره خون می‌بیند و همه روزهایی که خون دیده و روزهایی که در میان آن پاک بوده است از ده روز بیش‌تر نمی‌شود، ولی در ماه دوم روزهایی که خون دیده با روزهایی که پاک بوده است کم‌تر یا بیش‌تر از روزهای ماه نخست باشد نیز باید اولین روز ماه را روز نخست حیض خود قرار دهد.
م « ۸۲۷ » اگر صاحب عادت وقتی در هنگام عادت خود، دو یا سه روز پیش از
(۱۸۶)
عادت و یا دو یا سه روز پس از عادت، خون ببیند؛ به‌گونه‌ای که بگویند حیض را جلو یا عقب انداخته؛ هرچند آن خون نشانه‌های حیض را نداشته باشد، لازم است برابر احکامی که برای زن‌های حایض گفته شد رفتار نماید و اگر در آینده بداند که حیض نبوده است؛ برای نمونه، پیش از سه روز پاک شود، عبادت‌هایی را که بجا نیاورده است، قضا نماید.
م « ۸۲۸ » زنی که عادت وقتی دارد و شماره روزهای او به یک اندازه نیست؛ چنان‌چه خونی ببیند که تنها بخشی از آن، نشانه‌های حیض را دارد، در صورتی که کم‌تر از سه روز و بیش از ده روز نباشد، آن را حیض و بخش دیگری که نشانه‌های حیض را ندارد، استحاضه قرار دهد و چنان‌چه به هنگام عادت خود خون ببیند، لازم نیست نشانه‌های حیض را داشته باشد؛ برای نمونه، اگر در هنگام عادت خود سه روز خون ببیند؛ هرچند نشانه‌های حیض را نداشته باشد، حیض است.
م « ۸۲۹ » اگر پیش از زمان عادت خود یا پس از آن، خونی ببیند که نشانه‌های حیض را دارد و بیش از ده روز نمی‌شود، در این دو صورت نیز باید هر دو را حیض قرار دهد؛ پس اگر خونی که نشانه‌های حیض را دارد بیش از ده روز دیده نشود، همه آن حیض می‌باشد و اگر در آینده نیز خون ببیند و آن خون نیز دارای نشانه‌های حیض باشد و فاصله میان آن دو با پایان خون نخست بیش‌تر از ده روز باشد، حیض است و در غیر این صورت، استحاضه می‌باشد.
م « ۸۳۰ » اگر صاحب عادت وقتی در وقت عادت خود یا برای نمونه، دو یا سه روز پیش از آن، خون ببیند، لازم است برابر احکام حیض رفتار نماید و در غیر این دو صورت، برای نمونه، چنان‌چه زودتر از زمان عادت خود خون ببیند؛ به‌گونه‌ای که نگویند عادت وی پیش افتاده، بلکه بگویند در بیرون وقت خود، خون دیده است یا پس از گذشت هنگام عادت خود خون ببیند، در صورتی که دارای نشانه‌های حیض باشد، باید برابر احکام حیض رفتار نماید. هم‌چنین است اگر دارای نشانه‌های حیض نباشد، ولی بداند که آن خون، سه روز ادامه می‌یابد و اگر نداند که سه روز ادامه می‌یابد، برابر احکام استحاضه رفتار نماید.
(۱۸۷)
م « ۸۳۱ » اگر صاحب عادت وقتی بیش از ده روز خون ببیند و نتواند حیض را از روی نشانه‌های آن تشخیص دهد، شماره عادت خویشان خود را ملاک حیض قرار دهد؛ خواه پدری باشند یا مادری، زنده باشند یا مرده، ولی هنگامی می‌تواند عادت آنان را ملاک حیض خود قرار دهد که شماره روزهای حیض در همه آنان یکسان باشد و در صورتی که شماره آن یکسان نباشد؛ برای نمونه، عادت برخی پنج روز و عادت برخی دیگر هفت روز باشد، نمی‌تواند عادت آنان را ملاک حیض خود قرار دهد، مگر آن که شماره کسانی که عادت آنان با دیگران تفاوت دارد به‌اندازه‌ای کم باشد که در برابر آنان که عادتشان یکسان است به‌شمار نیایند که در این صورت، عادت مربوط به بیش‌تر آنان را ملاک حیض خود قرار می‌دهد.
م « ۸۳۲ » بر زنی که به عادت خویشان خود رجوع می‌کند، لازم است در صورتی که عادت آن‌ها از هفت روز کم‌تر است، پس از پایان هنگام عادت خویشان خود، از روزهای عادت آنان تا زمانی که هفت روز گردد آن‌چه را که حایض باید ترک کند، آن‌چه را رها نماید که حایض باید آن را ترک کند.
م « ۸۳۳ » اگر عادت خویشان از هفت روز بیش‌تر باشد، لازم است در میان هفت روز تا پایان عادت آنان مانند حایض رفتار نماید.
م « ۸۳۴ » اگر زنی که عادت وقتی دارد در غیر وقت عادت بیش از ده روز خون ببیند و نتواند حیض را از روی نشانه‌های آن تشخیص دهد، اندازه روزهای عادت، خود را حیض بداند و بقیه روزها را استحاضه قرار دهد.
م « ۸۳۵ » زنی که عادت وقتی دارد و شماره عادت خویشان خود را ملاک حیض قرار می‌دهد، روزی را که در هر ماه، آغاز عادت او بوده است، آغاز حیض خود قرار دهد، برای نمونه، زنی که روز نخست هر ماه خون می‌دیده و گاهی روز هفتم و گاهی روز هشتم پاک می‌شده است، چنان‌چه یک ماه از آغاز تا دوازدهم خون ببیند و عادت خویشان او هفت روز باشد، باید هفت روز نخست ماه را حیض و روزهای مانده را استحاضه قرار دهد.
م « ۸۳۶ » زنی که برای نمونه، روز نخست هر ماه خون می‌دیده و گاهی روز پنجم
(۱۸۸)
و گاهی روز هفتم پاک می‌شده است، در صورتی که یک ماه، دوازده روز خون ببیند و نتواند با نشانه‌های حیض، اندازه آن را معین نماید؛ از آغاز ماه، اندازه آخرین عادت خود را حیض و روزهای مانده را استحاضه قرار دهد.
م « ۸۳۷ » زنی که عادت وقتی دارد و باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد، چنان‌چه خویشی نداشته باشد یا شماره عادت آنان مانند هم نباشد، باید در هر ماه از روزی که خون می‌بیند تا هفت روز را حیض و روزهای دیگر را استحاضه قرار دهد.
م « ۸۳۸ » اگر به‌گونه‌ای میان یا پایان عادت خود را می‌داند و خون او بیش از ده روز باشد، باید هفت روز را به‌گونه‌ای قرار دهد که پایان یا میان این هفت روز با آن هنگام هماهنگ باشد.