کفاره نزدیکی در زمان حیض
م « ۷۷۹ » اگر شماره روزهای حیض به سه بخش تقسیم شود و مرد در بخش نخست با زن خود از پیش دخول کند، لازم است به میزان هجده نخود طلا به مستحق کفّاره بدهد. چنان‌چه در بخش دوم جماع کند، نُه نخود و در بخش سوم باید چهار نخود و نیم بدهد؛ برای نمونه، زنی که شش روز خون حیض می‌بیند، اگر شوهر وی در شب یا روز نخست و دوم با او جماع کند، لازم است هجده نخود طلای ضرب خورده و در شب یا روز سوم و چهارم نُه نخود، و در شب یا روز پنجم و ششم باید چهار نخود و نیم به عنوان کفاره بدهد.
م « ۷۸۰ » بهره‌گیری‌ها و لذت‌های جنسی، مانند: بوسه، بازی و ملاعبه در هنگام حیض اشکال ندارد و کفاره نیز نمی‌خواهد.
م « ۷۸۱ » دخول در پشت حایض کفاره ندارد.
(۱۷۵)
م « ۷۸۲ » اگر بهای طلا در هنگامی که نزدیکی کرده است با هنگامی که می‌خواهد آن را به مستمند به عنوان کفاره بدهد تفاوت کرده باشد، معیار بهای هنگامی است که می‌خواهد آن را به مستمند بپردازد.
م « ۷۸۳ » اگر کسی هم در بخش نخست و هم در بخش دوم و هم در بخش سوم حیض، با زن خود جماع کند، لازم است هر سه کفاره را ـ که مجموع آن سی و یک نخود و نیم می‌شود ـ بپردازد.
م « ۷۸۴ » کسی که در زمان حیض جماع کرده و کفاره آن را پرداخته است، اگر بار دیگر جماع کند، باید دوباره کفاره بدهد.
م « ۷۸۵ » اگر با حایض چند بار نزدیکی کند، باید برای هر بار، یک کفّاره بدهد.
م « ۷۸۶ » اگر مرد در هنگام نزدیکی دریابد که همسر وی حایض شده است، باید بی‌درنگ کنار کشد و دخول نداشته باشد، در غیر این صورت، گناه کرده و کفّاره نیز بر عهده اوست.
م « ۷۸۷ » اگر با زن حایض زنا کند، کفّاره بر عهده اوست.
م « ۷۸۸ » کسی که نمی‌تواند کفّاره بدهد، خوب است صدقه‌ای ـ هرچند اندک ـ به مستمند بدهد و برای این گناه از خداوند متعال آمرزش بخواهد و اگر نمی‌تواند صدقه دهد، آمرزش بخواهد و سپس هرگاه توانست کفّاره بدهد.
م « ۷۸۹ » اگر از روی نادانی یا فراموشی با زن خود یا با نامحرمی که گمان می‌کند زن اوست در هنگام حیض نزدیکی کند، کفّاره ندارد.
م « ۷۹۰ » اگر مرد با این باور که زن حایض است، با او نزدیکی کند و سپس روشن شود که حایض نبوده است، کفّاره ندارد.
م « ۷۹۱ » طلاق زن در هنگام حیض باطل است.
م « ۷۹۲ » هرگاه زن بگوید حایض است یا از حیض پاک شده، چنان‌چه دروغ نگوید و به دروغ بودن گفته وی اطمینان نداشته باشد، سخن او پذیرفته می‌شود.
م « ۷۹۳ » اگر زن در میان نماز حایض شود، نماز او باطل است و ادامه دادن آن
(۱۷۶)
اثری ندارد.
م « ۷۹۴ » اگر زن در میان نماز شک نماید که حایض شده یا نه، نماز او درست است، ولی اگر پس از نماز پی ببرد که در میان نماز حایض شده، نمازی که خوانده بوده باطل است و تفاوتی میان هیچ یک از نمازها نیست.