احکام تخلّی
پوشش شرم‌گاه
م « ۹۴۰ » واجب است به هنگام تخلّی و غیر آن، شرم‌گاه خود را از دیگران بپوشاند؛ خواه بیننده نامحرم و جنس مخالف باشد یا محرم؛ مانند: مادر و خواهر و خواه جنس موافق باشد؛ مانند: پدر و برادر، یا بیگانه؛ و خواه بالغ باشد یا نابالغ، یا کودکی که خوب و بد را می‌فهمد، و تنها زن و شوهرند که می‌توانند شرم‌گاه خود را از یک‌دیگر نپوشانند، و هم‌چنین پوشاندن آن از کودک و دیوانه‌ای که نیروی تمیز و تشخیص خوب و بد را در این زمینه ندارند، لازم نیست.
نوع پوشش
م « ۹۴۱ » پوشش شرم‌گاه نیاز به چیز یا شیوه ویژه‌ای ندارد، بلکه پوشش به هر
(۲۱۳)
شیوه و با هر چیز که باشد بسنده است؛ هرچند با دست باشد.
وضعیت بدن در هنگام تخلّی
م « ۹۴۲ » لازم است به هنگام تخلّی، جلوی بدن، مانند: شکم و سینه رو یا پشت به قبله نباشد؛ بر این اساس، زانوها و انگشتان پا می‌تواند رو یا پشت به قبله باشد.
م « ۹۴۳ » به هنگام تخلی نباید بدن یا شرم‌گاه رو یا پشت به قبله باشد و تنها برگرداندن این دو از قبله کافی نیست.
م « ۹۴۴ » احکام رو یا پشت به قبله بودن در حال استبرا مانند تخلّی است، ولی به هنگام شست‌وشو نیازی به رعایت نمودن این احکام نیست.
م « ۹۴۵ » اگر به سبب پوشاندن شرم‌گاه از دیگری یا به هر علتی ناچار شود در هنگام تخلی رو یا پشت به قبله باشد، اشکال ندارد و پوشاندن شرم‌گاه از دیگری مهم‌تر است، ولی اگر عقب انداختن آن زیان یا سختی برای وی نداشته باشد، لازم است به مقداری که می‌تواند آن را به تأخیر بیندازد تا پشت یا رو به قبله قرار نگیرد.
م « ۹۴۶ » لازم است کودکان را در هنگام تخلّی رو یا پشت به قبله ننشاند، ولی اگر کودک، خود به آن سو بنشیند، جلوگیری از آن واجب نیست.
حرمت تخلّی در مکان‌های ویژه
م « ۹۴۷ » تخلّی در کوچه‌ها، گذرگاه‌های همگانی، ملک دیگری بدون خوشنودی وی، مکان وقفی ویژه بدون داشتن شرایط استفاده از آن، و نیز در مکانی که سبب بی‌احترامی به مؤمن یا مقدّسات دینی یا باعث آزار مردم شود؛ مانند: قبرها، حرام است و به طور کلی در غیر شرایط اضطراری و ناچاری، تخلی باید در مکان‌های ویژه آن باشد تا نظافت و بهداشت در کمال آرامش و به‌گونه کامل انجام پذیرد.