پنجم ـ مُبتدِئه
«مبتدئه» زنی است که برای نخستین بار خون می‌بیند.
م « ۸۵۰ » اگر مبتدئه ده روز یا کم‌تر خون ببیند، همه آن را حیض قرار دهد و اگر بیش از ده روز خون ببیند و همه خون‌هایی که دیده است نشانه‌های حیض را داشته باشد، عادت خویشان خود را به گونه‌ای که در مضطربه گفته شد، ملاک حیض خود قرار دهد و روزهای دیگر را استحاضه بداند و اگر خویشی ندارد یا عادت خویشان وی مختلف است، باید هفت روز از هر ماه را حیض و روزهای دیگر را استحاضه قرار دهد و در ماه‌های آینده نیز به همین‌گونه عمل کند.
م « ۸۵۱ » اگر مبتدئه بیش از ده روز خونی ببیند که چند روز آن نشانه حیض و چند روز دیگر، نشانه استحاضه دارد، در صورتی که خونی که نشانه حیض دارد کم‌تر از سه روز و بیش از ده روز نباشد، همه آن را حیض بداند.
م « ۸۵۲ » اگر خونی که مبتدئه دیده است کم‌تر از سه روز باشد، باید خونی را که
(۱۹۲)
نشانه حیض دارد حیض قرار دهد و روزهای دیگر را با عادت خویشان خود بسنجد. هم‌چنین است اگر آن‌چه نشانه حیض دارد بیش از ده روز باشد، که در این‌صورت، شماره عادت خویشاوندان خود را حیض و روزهای دیگر را استحاضه قرار دهد.
م « ۸۵۳ » اگر مبتدئه پیش از گذشتن ده روز از خونی که نشانه حیض دارد، دوباره خونی ببیند که آن هم نشانه حیض دارد؛ برای نمونه، پنج روز خون سیاه و نه روز خون زرد و دوباره پنج روز خون سیاه ببیند، از آغاز، خون نخست را که نشانه حیض دارد، حیض بداند و شماره آن را با خویشاوندان خود بسنجد و روزهای مانده را استحاضه قرار دهد و اگر همه خون‌هایی که نشانه حیض دارد بیش‌تر از ده روز باشد، به اندازه ده روز از خون‌هایی را که نشانه حیض دارد، حیض بشمارد و روزهای دیگر را استحاضه قرار دهد.
م « ۸۵۴ » اگر مبتدئه بیش از ده روز خونی ببیند که چند روز آن نشانه حیض و چند روز دیگر، نشانه استحاضه دارد، در صورتی که خونی که نشانه حیض دارد کم‌تر از سه روز و بیش‌تر از ده روز نباشد، باید همه آن را حیض قرار دهد و اگر از سه روز کم‌تر و از ده روز بیش‌تر باشد، باید نخستین روزی را که خون نشانه حیض دارد، حیض بداند و شماره آن را با خویشان خود بسنجد و روزهای مانده را استحاضه قرار دهد و اگر خویشان وی عادت ندارند یا عادت آنان گوناگون است، باید در هر ماه، هفت روز را عادت خود بداند و روزهای دیگر را استحاضه بشمرد.