مسح سر و پا
م « ۴۰۱ » لازم است پس از شستن هر دو دست، جلوی سر را با تری آب وضو که در دست راست مانده است از بالا به پایین مسح نماید و اگر با دست راست ممکن نیست با دست چپ مسح نماید.
م « ۴۰۲ » جلوی سر ـ که بالای پیشانی است ـ جای مسح می‌باشد و هر جای این بخش، به هر اندازه که مسح شود بسنده است.
م « ۴۰۳ » لازم نیست مسح سر بر پوست آن باشد، بلکه بر موی جلوی سر نیز کافی است، ولی کسی که موی جلوی سر او به اندازه‌ای بلند است که برای نمونه، با شانه کردن به صورتش می‌ریزد، باید فرق سر را باز نموده و بن مو یا پوست سر را مسح نماید.
م « ۴۰۴ » نمی‌توان مویی را که به صورت یا جای دیگر سر می‌رسد به پیش سر جمع کرد و آن را مسح نمود یا موی جای دیگر سر را که جلوی پیشانی آمده است مسح کرد.
م « ۴۰۵ » پس از مسح سر، لازم است با تری آب وضو که در دست مانده است، روی پای راست را دست‌کم از سر یکی از انگشت‌ها تا برآمدگی روی پا با دست راست و سپس به همین ترتیب، روی پای چپ را با دست چپ مسح نمود.
م « ۴۰۶ » پهنای مسح پا می‌تواند به هر اندازه‌ای باشد.
م « ۴۰۷ » اگر در مسح پا، همه دست را بر روی همه پا بگذارد و کمی بکشد، بسنده است.
م « ۴۰۸ » لازم است در مسح سر و پا، دست بر روی آن کشیده شود و اگر کسی دست را نگاه دارد و سر یا پا را به آن بکشد، وضو باطل است، ولی اگر هنگامی که دست را می‌کشد، سر یا پا کمی بلرزد و تکان بخورد، اشکال ندارد.
م « ۴۰۹ » لازم است جای مسح خشک باشد و اگر به اندازه‌ای تر باشد که نشانه خیسی که در مسح از کف دست ناشی شده است بر آن محسوس نباشد، مسح باطل است، ولی چنان‌چه تری جای مسح به اندازه‌ای کم باشد که پس از
(۱۱۰)
مسح ـ هنگامی که رطوبتی در آن دیده می‌شود ـ بگویند از تری کف دست است، مسح اشکال ندارد.
م « ۴۱۰ » اگر برای مسح، رطوبتی در دست نمانده باشد، نمی‌تواند با آب بیرون از اعضای وضو دست را تر کند، بلکه لازم است رطوبت را از دیگر اعضای وضو فراهم نماید.
م « ۴۱۱ » اگر رطوبت دست، تنها به اندازه مسح سر باشد، می‌تواند برای مسح پا از جای دیگر وضو رطوبت بگیرد.
م « ۴۱۲ » باید مسح بر روی پوست پا واقع شود و مسح کردن از روی جوراب و کفش باطل است، ولی اگر به واسطه تقیه ـ پنهان داشتن باور و عقیده خود به سبب ترس از دشمن ـ یا سرمای بسیار یا ترس از دزد، درنده و مانند آن نتواند کفش یا جوراب را بیرون آورد، مسح کردن بر آن اشکال ندارد و تیمّم هم لازم نیست.
م « ۴۱۳ » در وضوی جبیره لازم است چیز پاکی را بر روی عضو مسح اندازد و آن را مسح نماید و تیمم نیز لازم نیست.
م « ۴۱۴ » اگر روی پا نجس باشد و نتواند آن را برای مسح آب بکشد؛ چنان‌چه نتواند وضوی جبیره بگیرد، باید تیمّم نماید، و اگر بتوان وضوی جبیره گرفت، به تیمّم نیازی نیست.
م « ۴۱۵ » انجام دوباره مسح برای حصول اطمینان اشکال ندارد، ولی لازم نیست و اگر به سبب وسواس باشد، زاید است و اگر با قصد تشریع؛ به این معنا که این کار حکم دینی است انجام شود، وضو باطل می‌گردد.