سوم ـ ترس از زیان
م « ۶۷۰ » اگر از استفاده آب بر جان خود می‌ترسد یا بیم آن دارد که به بیماری یا عیبی گرفتار آید یا بیماری او طول کشد یا شدت یابد یا به سختی درمان شود، باید تیمّم نماید، ولی چنان‌چه آب گرم برای او زیانی ندارد، با آب گرم وضو بگیرد یا در مواردی که به غسل نیاز دارد، در صورتی که هزینه گرم نمودن آب بیش از اندازه عادی آن نباشد، با آب گرم غسل کند.
م « ۶۷۱ » لازم نیست یقین یابد که آب برای او زیان دارد، بلکه اگر گمان عادی دارد، می‌تواند تیمّم نماید.
م « ۶۷۲ » کسی که دچار چشم درد است و آب برای او زیان دارد یا از به کار بردن آب برای چشم خود می‌ترسد، اگر بتواند اطراف چشم خود را بشوید، لازم است وضوی جبیره بگیرد و در غیر این صورت، تیمّم نماید.
م « ۶۷۳ » اگر از روی یقین یا ترس از زیان یا گمان به وجود زیان جانی تیمّم کند و پیش از نماز پی ببرد که آب، زیانی برای او ندارد، تیمّم او باطل است، ولی اگر پس از نماز به این امر پی ببرد، نماز وی درست است.
م « ۶۷۴ » کسی که اطمینان دارد آب برای او زیان ندارد و غسل کند یا وضو بگیرد
(۱۵۸)
و سپس آگاه شود که آب برای او زیان داشته، وضو و غسل او درست است.
م « ۶۷۵ » اگر بداند که آب برای وی زیان دارد و استفاده از آب در این صورت حرام است، ولی با این حال، وضو و غسل بسازد، وضو و غسل وی درست نیست.
م « ۶۷۶ » اگر وقت گسترده است و نماز نخوانده، باید تیمّم نماید و نماز بخواند و اگر نماز را خوانده و هنوز در وقت است، باید دوباره آن را با تیمّم بخواند و اگر وقت گذشته و نماز را بجا آورده است، باید آن را قضا نماید.