هفتم ـ نداشتن زمان برای وضو یا غسل
م « ۶۸۴ » هرگاه وقت به اندازه‌ای تنگ باشد که با وضو یا غسل ساختن، همه نماز پس از وقت خوانده می‌شود، باید تیمّم کند و در صورتی که می‌تواند با وضو، تنها یک رکعت از نماز را در وقت بخواند، باید وضو بسازد و در این صورت، اگر می‌تواند با تیمّم همه نماز را در وقت بخواند، باز تیمم کافی نیست.
م « ۶۸۵ » اگر به عمد، نماز را به اندازه‌ای عقب بیندازد که وقت وضو یا غسل نداشته باشد؛ هرچند گناه نموده، ولی نماز او با تیمّم درست است.
م « ۶۸۶ » اگر شک دارد در صورتی که وضو بگیرد یا غسل کند، برای نماز وقتی می‌ماند یا خیر، و شک او شک در اندازه وقت باشد، مانند آن‌که نداند ده دقیقه وقت دارد یا کم‌تر، باید وضو یا غسل را بجا آورد.
م « ۶۸۷ » اگر اندازه وقت را بداند؛ مانند آن که بداند تنها پنج دقیقه وقت دارد و شک کند که در این زمان، آیا می‌تواند غسل کند یا وضو بگیرد و نماز بخواند یا نمی‌تواند، نباید غسل کند یا وضو بگیرد، بلکه تیمّم کند و نماز بخواند.
م « ۶۸۸ » کسی که به خاطر تنگی وقت، تیمّم نموده، ولی پس از نماز می‌توانسته است وضو بسازد، ولی با سستی و اهمال، آبی را که در اختیار داشته از دست داده است؛ هرچند تیمّم خود را باطل نکرده باشد، در صورتی که باز هم وظیفه او تیمّم است، باید برای نمازهای دیگر، دوباره تیمّم نماید.
م « ۶۸۹ » اگر آب دارد، ولی به سبب تنگی وقت لازم باشد با تیمّم، نماز بگزارد و در بین نماز، آبی را که در اختیار داشته است از دست بدهد و وظیفه او تیمّم باشد، می‌تواند نمازهای دیگر را نیز با همان تیمّم بخواند.
م « ۶۹۰ » اگر تنها به اندازه‌ای وقت دارد که می‌تواند وضو بگیرد یا غسل کند و
(۱۶۰)
نماز را بدون انجام کارهای مستحبی آن؛ مانند: اقامه و قنوت بخواند، باید غسل کند یا وضو بگیرد و نماز را بدون کارهای مستحبی بجا آورد، بلکه اگر برای خواندن سوره هم وقت ندارد، نماز را بدون سوره بخواند.