احکام تکمیلی وضو
(۱۲۳)
م « ۴۸۶ » کسی که در کارهای وضو و شرطهای آن؛ مانند: پاک بودن آب و نبودن مانع بر عضوهای وضو بسیار شک مینماید؛ چنانچه به وسواس گرفتار میآید، به شک خود اعتنا نکند و وضوی خود را برابر عادت مردم انجام دهد.
م « ۴۸۷ » اگر شک نماید که وضوی او باطل شده است یا نه، بنا میگذارد که هنوز وضو دارد، ولی اگر پس از ادرار، استبرا نکرده و وضو ساخته است و پس از وضو رطوبتی از او بیرون آید که نداند ادرار است یا چیزی دیگر، وضوی او باطل است.
م « ۴۸۸ » کسی که شک دارد وضو گرفته یا نه، لازم است وضو بگیرد.
م « ۴۸۹ » اگر بداند هم وضو گرفته و هم حدثی مانند ادرار از او سر زده و نداند کدام پیشتر بوده، در صورتی که پیش از نماز است، وضو بگیرد و اگر در میان نماز است، نماز را رها کند و وضو بگیرد و سپس نماز بگزارد و نمیتواند با این شک به نماز ادامه دهد، بلکه اگر پس از نماز نیز چنین شکی نماید، لازم است وضو بگیرد و دوباره نماز بگزارد.
م « ۴۹۰ » اگر هنگام وضو ساختن را میداند ولی هنگام سر زدن حدث را نمیداند، وضو و نماز او درست است؛ برای نمونه، اگر میداند به هنگام ظهر، وضو ساخته، ولی نمیداند که آیا پیش از آن حدثی از او سر زده یا پس از آن، نماز او درست است و همه احکام وضو بر آن حمل میشود؛ در حالی که اگر هنگام حدث را بداند ولی هنگام وضو ساختن و طهارت را نداند، حکم شک را دارد و باید وضو بگیرد.
م « ۴۹۱ » اگر پس از وضو یا در میان آن یقین کند که بخشی را نشسته یا مسح نکرده است و رطوبتِ همه عضوهای پیش از آن بخش به سبب طولانی شدن زمان خشک شده باشد، لازم است دوباره وضو بگیرد، ولی اگر خشک نشده یا به خشک شدن آن به سبب گرمی هوا یا باد و مانند آن باشد، لازم است بخشی را که فراموش کرده و عضوهایی را که پس از آن است بشوید یا مسح کند.
(۱۲۴)
م « ۴۹۲ » اگر پس از نماز شک نماید که پیش از آن وضو ساخته یا نه و بداند که در آغاز نماز به کردار خود و زمینههای درستی نماز متوجه بوده، نماز او درست است، ولی لازم است برای نمازهای دیگر وضو بسازد.
م « ۴۹۳ » اگر پیش از نماز یا در میان آن شک نماید که وضو ساخته یا نه، نماز او باطل است و باید دوباره وضو بگیرد و نماز بخواند.
م « ۴۹۴ » اگر پس از نماز بداند یا شک نماید که وضوی او باطل شده، ولی نداند که وضوی او پیش از نماز باطل شده یا پس از آن، در صورتی که بداند در آغاز نماز به شرایط درستی نماز توجّه داشته است نماز او صحیح است.