احکام پساب (غساله)
م « ۲۱۵ » آبی که به نجاست می‌رسد و از آن جدا می‌شود «پساب» نام دارد. پساب هر چیز در حکم همان چیز است. بنابراین، اگر چیزی پاک باشد، پساب آن پاک، و اگر نجس باشد، پساب آن نیز نجس است.
م « ۲۱۶ » آب قلیلی که برای زدودن عین نجاست بر آن ریخته می‌شود نجس
(۷۴)
است؛ خواه همراه آن بماند یا به صورت پساب از آن جدا گردد.
م « ۲۱۷ » پساب هر چیزی که با شستن پاک می‌شود پاک است، پس چیزی که با یک بار شستن پاک می‌شود، پساب آن نیز پاک است و اگر با یک‌بار شستن پاک نگردد، پساب آن در شستن نخست نجس است.
پساب تطهیر
م « ۲۱۸ » پساب قلیلی که هنگام شستن محل ادرار و مدفوع جدا می‌شود، با پنج شرط پاک است:
یکم ـ بو، رنگ یا مزه نجاست به خود نگرفته باشد.
دوم ـ نجاستی از بیرون به آن نرسیده باشد.
سوم ـ همراه ادرار و مدفوع، نجاست دیگری مانند خون بیرون نیامده باشد.
چهارم ـ ذرّه‌های مدفوع در آن، با چشم قابل دیدن نباشد.
پنجم ـ بیش از اندازه معمول، نجاست به اطراف محل ادرار یا مدفوع نرسیده باشد.
پسابی که شرط‌های یاد شده را داراست پاک است و ترشح آن، چیزی را نجس نمی‌کند؛ هرچند از کثیف‌ترین آب‌هاست.