بچه ممیز
م « ۱۶۹ » اگر بچه ممیزی که خوب و بد امور را تشخیص می‌دهد یا بچه‌ای که به زمان بلوغ نزدیک شده (مراهق) است بگوید چیزی که در دست دارد پاک یا نجس است یا آن را پاک یا نجس نموده، گفته وی پذیرفته است؛ هرچند به زمان تکلیف نزدیک نباشد، مگر آن که به گفتار او شک شود یا وی از پیش به طهارت و نجاست اهتمام نداشته باشد، در این صورت، گفتار وی در پاک یا نجس بودن چیزی تأثیر ندارد و نیازی به تحقیق و اطمینان نیست، بلکه نداشتن شک کافی است.
م « ۱۷۰ » حرف بچه درباره چیزی که در اختیار وی نیست اعتباری ندارد و گفتار وی به تنهایی نیز کافی نیست، مگر آن‌که از گفته وی به اطمینان رسد.
(۶۶)