توضیح المسایل: بخش دوم: طهارت و نجاست

موارد شُبهه

م « ۱۴۲ » هنگام شک در طهارت و نجاست یا حلال و حرام بودن چیزی، اگر

(۶۱)

مورد شبهه، انگشت‌شمار و مورد ابتلا و برخورد باشد، لازم است از آن پرهیز گردد، ولی چنان‌چه همه موارد آن مورد ابتلا نیست یا انگشت‌شمار نمی‌باشد و فراوان است، نیازی به پرهیز از آن نیست.

م « ۱۴۳ » اگر دو ظرف یا دو لباس در اختیار کسی باشد که بتواند هر دو را به کار برد و بداند که یکی از آن دو نجس شده، ولی نداند که کدام یک بوده، لازم است از هر دو پرهیز نماید، ولی هرگاه دست یافتن به یکی از آن دو ممکن نباشد و نداند آن چه در دسترس اوست، نجس شده است یا دیگری، لازم نیست از آن پرهیز نماید.

م « ۱۴۴ » اگر بداند چیزی نجس یا حرام در شهر توزیع و پخش شده، مانند آن‌که گوشت حرام یا ماست نجسی توزیع شده، ولی نداند که این گوشت به کدام قصابی و آن ماست به کدام لبنیاتی داده شده است، لازم نیست از هیچ یک از آن چیزهای مشکوک دوری نماید.