۱ـ عرق جنب از حرام
م « ۱۳۲ » عرق جنب از حرام عرقی است که در هنگام جنابت از حرام یا پس از آن تا پیش از غسل جنابت از بدن بیرون می‌آید؛ خواه جنابت از زن باشد یا مرد، به جماع باشد یا استمنا، به زنا باشد یا لواط یا نزدیکی با حیوان، زن در عادت ماهیانه
(۵۹)
باشد یا در نفاس، در احرام باشد یا در روزه ماه مبارک رمضان، عرق، دارای رطوبت باشد یا خشک شده باشد، در هر صورت، نجس نیست و با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده است می‌توان نماز خواند؛ اگرچه نماز گزاردن در آن کراهت دارد.
م « ۱۳۳ » کسی که ابتدا از حلال و سپس از حرام جنب شود، همین حکم را دارد و در صورتی که با آن بدن و لباس نماز بخواند، کراهت ندارد.
م « ۱۳۴ » اگر وظیفه کسی که از حرام جنب شده است تیمم باشد، عرق پس از تیمّم چنین حکمی را ندارد.
م « ۱۳۵ » چنین کسی اگر خواست با آب قلیل غسل نماید، لازم نیست با آب سرد و ملایم غسل کند تا تن وی در هنگام غسل عرق نکند؛ چرا که عرق جنب از حرام نجس نیست.