خوردن نجس
م « ۱۵۸ » خوردن یا آشامیدن نجاست؛ مانند: خون، منی، شراب، گوشت سگ و خوک حرام است. هم‌چنین خوراندن آن به مسلمان ـ هرچند کودک باشد ـ حرام است؛ خواه خوردن آن زیان داشته باشد یا نه و خواه خورنده یا آشامنده بداند که نجس است یا نداند و خواه به آن راضی باشد یا نباشد. البته، اگر خورنده یا آشامنده نجس بودن آن را نداند، خوردن و آشامیدن نجس برای وی حرام نمی‌باشد.
(۶۴)
م « ۱۵۹ » خوردن و خوراندن چیز آلوده به نجس (متنجس)؛ مانند: خوراک آلوده به شراب، خون و مانند آن حرام است؛ هرچند خورنده کودک، یا آلوده به نجس بدون زیان باشد.
م « ۱۶۰ » اگر کودک به نجس نزدیک شود و قصد خوردن نجس را داشته باشد، باید مانع او شد، ولی در صورتی که چیزی را که خود نجس کرده است بخورد و آن چیز برای او زیانی جدی نداشته باشد، لازم نیست مانع او شد.