چهره‌های مشکوک در ایمان و کفر
م « ۱۱۱ » کسی که معلوم نیست مسلمان است یا کافر؛ خواه زنده باشد یا مرده، اگر جایی باشد که بیش‌تر افراد آن کافرند و نشانه‌ای بر مسلمان بودن وی در دست
(۵۶)
نیست؛ هرچند نمی‌توان او را کافر و نجس دانست، ولی در حکم مسلمان نمی‌باشد؛ برای نمونه، اگر وی زنده باشد، نمی‌توان زن مسلمان به او داد و چنان‌چه مرده است نباید در گورستان مسلمانان به‌خاک سپرده شود.
م « ۱۱۲ » اگر شخص مشکوکی به مسلمانی خود اقرار نماید، احکام اسلام بر او جاری می‌گردد و نیازی به جست‌وجو نیست؛ هرچند در اقرار وی شک باشد، ولی تا هنگامی که درباره او رفع شک نشود، نباید ویژگی‌های خاص مسلمانی بر او بار گردد؛ برای نمونه، نمی‌توان او را مسؤول کار یا امانت‌دار کسی یا چیزی قرار داد.
م « ۱۱۳ » کسی که در گذشته کافر یا مسلمان بوده است، اگر در کفر یا اسلام کنونی وی شک گردد، باید برابر زمان گذشته او حکم نمود؛ مگر آن‌که نشانه‌ای بر خلاف گذشته کافر باشد که در این صورت کافر دانسته نمی‌شود، ولی در مورد مسلمان؛ هرچند نشانه‌ای برخلاف اسلام گذشته وی باشد، نمی‌توان او را تنها با نشانه کفر، کافر دانست، بلکه همان باور و رفتار پیشین، ملاک مسلمانی وی است.