خون بسته شده
م « ۶۲ » خونی که به واسطه کوبیدگی جایی از بدن، زیر پوست یا ناخن بسته شده و از روان شدن باز مانده است؛ اگر به‌گونه‌ای باشد که دیگر به آن خون نگویند، پاک است و در صورتی که به آن خون گفته شود، تا ناخن یا پوست سوراخ نشود، مانع وضو و غسل نیست، ولی هرگاه پوست و ناخن به‌گونه‌ای سوراخ شود که آن خون از ظاهرِ بدن به‌شمار آید و بتوان آن را بدون زحمت و زیان بیرون کشید، باید برای وضو و غسل بیرون آورده شود. البته، اگر این کار زیان یا زحمت فراوان داشته باشد، باید وضو یا غسل را به‌صورت «جبیره» گرفت؛ به این ترتیب که اطراف محل کوبیده شده را بشوید و پارچه‌ای روی محل کوبیدگی بگذارد و دست خیس خود را روی آن بکشد و به تیمم هم نیازی نیست.
م « ۶۳ » اگر پس از کوبیدگی و شکافته شدن پوست یا ناخن، شک شود که ماده سخت و سیاه زیر آن خون است یا چیز دیگر، آن ماده پاک است و سختی یا سیاهی آن مانع طهارت نمی‌باشد.