توضیح المسایل: بخش دوم: طهارت و نجاست

ویژگی‌ها و احکام آب مطلق

م « ۱۷۳ » آب مطلق و مضاف پاک است، مگر آن‌که آب مضاف با نجاست برخورد کند یا آب مطلق در برخورد با نجاست، شرایط نجس بودن را که خواهد آمد به خود بگیرد.

م « ۱۷۴ » آب کر، جاری، باران و چاه، گذشته از پاک بودن، پاک کننده نیز هست.

م « ۱۷۵ » آب قلیل، پاک و پاک‌کننده است، مگر آن‌که نجاستی به آن برسد.

م « ۱۷۶ » آب مضاف پاک کننده نیست و اگر نجاستی به آن برسد، نجس می‌شود.

م « ۱۷۷ » همان‌گونه که گذشت، کثیف، امری متفاوت از نجس است و ممکن است چیزی کثیف باشد، ولی نجس نباشد؛ مانند: عرق بدن، یا چیزی نجس باشد، ولی کثیف نباشد؛ مانند: آبی که کم‌تر از کر است و اندکی نجاست به آن برخورد کند که در این صورت نمی‌توان گفت آب کثیف شده است؛ هرچند نجس می‌باشد.

م « ۱۷۸ » ممکن است چیزی هم کثیف باشد و هم نجس؛ مانند: فضله حیوان حرام گوشت، یا هم پاک و هم تمیز باشد؛ مانند: آب.

(۶۸)

از فرض‌های یاد شده به دست می‌آید که نباید واژه‌های پاکی و نجسی با تمیزی و کثیفی آمیخته گردد؛ زیرا تعیین پاکی و نجسی، تنها در اختیار شرع است و انسان فقط می‌تواند تمیزی و کثیفی را دریابد.

م « ۱۷۹ » اگر نجاستی مانند خون و ادرار به آب کر یا جاری برخورد نماید و بو، رنگ یا مزه آن را تغییر دهد، نجس می‌شود، ولی چنان‌چه آب به عین نجس برخورد ننماید و تنها بو یا مزه آن را به خود بگیرد، پاک است؛ هرچند آلوده و کثیف شده است و باید از آن پرهیز شود.

م « ۱۸۰ » آبی که عین نجس؛ مانند: خون یا ادرار، در آن ریخته شده و بو، رنگ یا مزه آن را به خود گرفته است، اگر به آب کر یا جاری بپیوندد یا باران به صورت مستقیم بر آن ببارد یا اگر باران غیرمستقیم به آن می‌رسد، پیوسته به آن بریزد و ویژگی‌های نجاست را از دست بدهد، پاک می‌شود؛ هرچند هر دو آب با هم آمیخته نشوند یا آب پاک بر آن چیره نباشد.