غلوّ در بستر تاریخ
در طول تاریخ اسلام، کسانی که درباره حضرات چهارده معصوم علیهم‌السلام باور نوری و ملکوتی داشته‌اند بسیار به غلو متهم شده‌اند؛ به‌گونه‌ای که اگر کسی دوستی خود به اهل‌بیت علیهم‌السلام را بسیار آشکار می‌ساخته از اهل غلو شناخته می‌شده است و ستیزه‌گران با ولایت و نیز عوام اهل دیانت به این‌گونه سخن‌ها بیش‌تر دامن زده‌اند.
پدیده غلو درباره معصومین علیهم‌السلام در گذشته تاریخی خود، مانند عملکرد رسانه‌های تبلیغی بیگانه با آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در وضعیت کنونی است که اگر کسی همواره با عشق و علاقه از آن حضرت یاد نماید، مورد تهمت‌های ناشایست قرار می‌گیرد، با آن که این‌گونه کژ رفتاری‌ها نه بیگانگان را جدا
۱ـ کلماتی است که به ظاهر معنای درستی ندارد؛ اگرچه در واقع به دور از اشکال است.
(۵۴)
می‌سازد و نه نشان‌گر همه دوستان می‌باشد؛ زیرا کسی که آشکارا دوستی با حضرت را اعلان می‌دارد، چگونه می‌تواند با او بیگانه باشد یا کسی که پیروِ عاشق و دنباله‌رو راستین آن حضرت است، چگونه می‌تواند از آشکارسازی دوستی بسیار خود به‌دور باشد و ناملایمی بیگانه را به جان نخرد.
بنابراین، نمی‌توان کسی را با اتهام بی‌مورد و بدون توجه به مرزهای دقیق و باریک شرعی کافر نامید و او را نجس دانست.