ردیف یکم: روایات جواز غنا در خوانندگی
۵۹ » عن عبد اللّه بن الحسن، عن علی بن جعفر، عن أخیه علیه‌السلام قال: سألته عن الغناء هل یصلح فی الفطر والأضحی والفرح؟ قال: لا بأس به ما لم یعص به. ورواه علی بن جعفر فی کتابه إلاّ أنّه قال: ما لم یؤمر به(۴).
ـ از امام کاظم علیه‌السلام درباره غنا و این که آیا غنا در اعیاد دینی فطر و قربان و نیز به گاه شادی جایز است یا خیر پرسش نمودم، حضرت علیه‌السلام فرمود: چون با گناهی در هم نیامیزد، اشکالی ندارد. در روایت دیگر است: اگر همراه با انجام گناهی خوانده نشود.
۶۰ » وعنه أنّه صلی‌الله‌علیه‌وآله نهی عن الغناء، وعن شراء المغنّیات، وقال: إنّ أجورهنّ
۱ ـ وسائل الشیعة (آل البیت) ج ۱۷، صص ۱۲۰ ـ ۱۲۹.
۲ـ وسائل الشیعة، ج ۶، صص ۲۱۰ ـ ۲۱۲.
۳ـ المیرزا النوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۳، صص ۲۱۲ ـ ۲۲۲.
۴ـ حمیری قمی، قرب الاسناد، ص ۲۹۴. وسائل الشیعة، ج ۱۷، ص ۱۲۲.
(۶۸)
من السحت، ولم یجوز الغناء إلاّ فی النیاحة إذا لم تقل باطلاً، وفی حداء الزمل، وفی الأعراس إذا لم یسمعها الرجال الأجانب، ولم تغنّ بباطل(۱).
ـ رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله از غنا و از فروش زنان خواننده نهی نمود و فرمود: بهای آنان سحت و حرام است، و غنا جایز نیست، مگر در مویه‌گری بر مردگان، چنان‌چه به باطل گفته نشود، و نیز در حدی خوانی و هم‌چنین در عروسی‌ها، اگر مردان نامحرم و بیگانه صدای آنان را نشنوند و نیز از ترانه‌ها و سروده‌های باطل استفاده نکنند.