روزه‌های مستحب
م « ۲۴۷۹ » روزه گرفتن در همه روزهای سال، غیر از روزه‌های حرام و مکروه ـ که دسته‌ای از آن گفته شد ـ مستحب است و روزه برخی از روزها بیش‌تر سفارش شده است؛ از آن جمله:
الف ـ پنج‌شنبه نخست و پنج‌شنبه پایان هر ماه و نخستین چهارشنبه‌ای که پس از روز دهم ماه است.
م « ۲۴۸۰ » اگر این روزها را روزه نگیرد، مستحب است قضا نماید و چنان‌چه به هیچ‌رو نتواند روزه بگیرد، مستحب است یک مد طعام یا ۶/۱۲ نخود نقره سکه‌دار برای هر روز به مستمند بدهد.
ب ـ سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم هر ماه.
ج ـ همه ماه رجب و شعبان یا برخی از روزهای این دو ماه؛ هرچند یک روز باشد.
د ـ روز عید نوروز، ۲۵ و ۲۹ ذی قعده، چهارم تا نهم شوال، روز نخست تا نهم ذی‌حجه.
م « ۲۴۸۱ » اگر به واسطه روزه ضعیف شود؛ به‌گونه‌ای که نتواند دعاهای روز عرفه را بخواند، روزه آن روز مکروه است.
هـ ـ عید سعید غدیر(۱۸ ذی‌حجه) و روز مباهله (۲۴ ذی‌حجه).
و ـ روز نخست، سوم و هفتم محرم.
ز ـ میلاد مسعود پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله (هفدهم ربیع‌الاول) و روز مبعث آن
(۵۰۲)
حضرت صلی‌الله‌علیه‌وآله (۲۷ رجب).
م « ۲۴۸۲ » اگر روزه مستحبی بگیرد، واجب نیست آن را به پایان رساند، بلکه اگر مؤمنی او را به غذا خوردن دعوت کند، مستحب است خواسته او را بپذیرد و در میان روز افطار نماید؛ هرچند بعدازظهر باشد.