روزه‌های حرام و مکروه
م « ۲۴۶۸ » روزه گرفتن در روز عید فطر و قربان حرام است. هم‌چنین است روزه روزی را که نمی‌داند پایان شعبان است یا آغاز ماه رمضان، اگر به نیت آغاز ماه رمضان روزه بگیرد.
م « ۲۴۶۹ » روزه مستحبی زن بدون اجازه شوهر درست نیست؛ هرچند حق
(۵۰۰)
شوهر از میان نرود.
م « ۲۴۷۰ » اگر شوهر به سبب این‌که روزه زن پایمال شدن حق خود را به دنبال دارد، وی را از روزه‌ای که به‌گونه‌ای بر خود واجب نموده است منع کند؛ چنان‌چه وقت روزه گسترده است، زن نباید روزه بگیرد، ولی اگر وقت روزه تنگ باشد، اجازه شوهر شرط نیست.
م « ۲۴۷۱ » روزه مستحبی فرزندان در صورتی که سبب آزار دیدن پدر و مادر یا پدربزرگ شود یا آن‌ها مخالف باشند جایز نیست و اگر او را از گرفتن روزه مستحبی باز دارند، واجب است روزه نگیرد.
م « ۲۴۷۲ » اگر فرزندان بدون اجازه پدر یا مادر روزه مستحبی بگیرند و پدر یا مادر در میان روز او را باز دارند، باید افطار نماید؛ هرچند مخالفت او مایه آزار آن‌ها نباشد.
م « ۲۴۷۳ » کسی که می‌داند روزه برای او زیان چشم‌گیری ندارد؛ هرچند دکتر وی بگوید زیان دارد، لازم است روزه بگیرد و کسی که اطمینان یا گمان دارد که روزه برای وی زیان دارد؛ هرچند دکتر بگوید زیان ندارد، باید روزه نگیرد، ولی باید در اطمینان پیدا کردن از سود و زیان روزه به وسواس یا امور غیرعادی دچار نگردد.
م « ۲۴۷۴ » اگر بدون اعتقاد به زیان روزه گرفتن روزه بگیرد و زیان داشته باشد، روزه درست است.
م « ۲۴۷۵ » اگر شک نماید که روزه برای او زیان دارد و دکتر چیره‌دست بگوید زیان دارد، باید از گفته او پیروی کند؛ مگر آن‌که روزه را با قصد قربت بگیرد و سپس آشکار شود زیان نداشته است.
م « ۲۴۷۶ » اگر گمان کند که روزه برای وی زیان چشم‌گیری دارد و از آن گمان برای وی ترس حاصل شود؛ چنان‌چه گمان او از دید مردم بجا باشد، نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد، درست نیست؛ مگر آن‌که قصد قربت نموده باشد و سپس روشن شود که زیان نداشته است.
(۵۰۱)
م « ۲۴۷۷ » کسی که روزه به اعتقاد خود برای او زیان ندارد، اگر روزه بگیرد و پس از مغرب بفهمد روزه برای او زیان داشته، روزه درست است.
م « ۲۴۷۸ » روزه روز عاشورا و روزی که شک دارد روز عرفه است یا عید قربان، مکروه است، ولی پسندیده است تا عصر عاشورا بدون قصد روزه از خوردن و آشامیدن خودداری کند.