بیان اشتباه فتوا
م « ۲۴ » اگر فتوای مجتهدی را به دیگری بگوید، چنان‌چه فتوای وی تغییر کند، لازم نیست او را آگاه نماید، ولی در صورتی که بفهمد در ارایه فتوا اشتباه کرده، چنان‌چه ممکن است، باید او را از حکم درست مسأله آگاه کند.
م « ۲۵ » مکلّف باید متن فتوای مجتهد را به‌دست آورد و اگر فتوای وی را به اشتباه از کسی فرا بگیرد ـ هرچند وی فردی عالِم باشد ـ و او بر طبق فتوایی که به اشتباه شنیده است رفتار نماید، باید دوباره آن را به شیوه درست انجام دهد؛ زیرا عالم بودن سبب مصونیت وی در عمل و اشتباه ننمودن وی نمی‌گردد.
م « ۲۶ » اگر مدتی از روی غفلت، کارهای خود را بدون تقلید انجام دهد، هر رفتاری را که برابر واقع یا فتوای یکی از مجتهدان صاحب شرایط انجام داده است، لازم نیست جبران نماید؛ هرچند رفتار وی برابر با فتوای مجتهدی که در حال حاضر از او تقلید می‌کند یابیش‌تر مجتهدان، باطل باشد.
(۳۵)
م « ۲۷ » تقلید بدون تحقیق و از روی غفلت از شخصی که شرایط تقلید را دارا نیست، اعتبار شرعی ندارد و در صورت آگاهی به بطلانِ عمل، باید کرده خود را دوباره انجام دهد.