احتیاط در فتوا
م « ۲۲ » اگر مجتهد در مسأله‌ای فتوا یا ظاهر فتوا داشته باشد؛ مانند آن‌که بگوید: اقوی یا اظهر چنین است، و نیز اگر فتوا یا ظاهر فتوا نداشته باشد و احتیاط کرده باشد، مقلّد در آن مسأله می‌تواند از مجتهدی که تقلید از او جایز است، پیروی نماید؛ خواه فتوای مجتهد دوم با احتیاط سازگار باشد یا نباشد و به طور کلی، وی در هر مسأله‌ای می‌تواند از هر یک از مجتهدان صاحب شرایط پیروی نماید.
م « ۲۳ » اگر مجتهد در مسأله‌ای که فتوا داده است احتیاط کند؛ مانند آن‌که بگوید: ظرف نجس با یک بار شستن پاک می‌شود؛ اگرچه احتیاط آن است که سه بار شسته شود، مقلّد در آن مسأله می‌تواند به حکم مجتهد دیگر رفتار کند؛ چنان‌که می‌تواند برابر فتوا یا به احتیاط پس از فتوا ـ که به آن احتیاط مستحب می‌گویند ـ نیز عمل نماید. البته خاطرنشان می‌گردد این رساله از هرگونه احتیاطی خالی است و همه مسایل آن فتوای صریح به شمار می‌رود.