من در سال ۸۶ کتابی به نام «مقامات موسیقی ایرانی» منتشر کردم. همچنین هفت جلد کتاب به نام «فقه غنا و موسیقی دارم». با انتشار این کتاب، عدهای از حضرات به من اعتراض کردند که حاجآقا چرا درباره آموزش مقامات موسیقی کتاب نوشتهاید. من موسیقی را چهل سال پیش درس میدادم. من معتقدم طلبهها و عالمان دینی باید از علومی مانند موسیقی، ریاضیات و نیز شطرنج سررشته داشته باشند و آنها را فرا بگیرند. این علوم به ذهن نظم میدهد. کسی که موسیقی میداند، نظم ذهنی وی بسیار دقیق میگردد. در برابر، کسی که توانایی شناخت نتها را نداشته باشد، شخصیتی هشت در هفت و یک خط در میان و گل و گشاد دارد. موسیقی، شطرنج و ریاضیات به شخصیت و به فکر انسان، ریتم و نظم میبخشد و انسان را فعال، کارا و زنده نگه میدارد و این خصوصیت برای عالمان دینی که میخواهند اندیشهای منطقی و فلسفی داشته باشند بسیار مهم است و علم و دانش آنان را خطکش، نظم، چینش و دقت میدهد.