فقیهی با سلامت و ساده دلی صافی
مدتی در دیاری نه چندان دور، فقیه خوش طینت و ساده‌دلی صافی را درک نمودم که صداقت، سلامت، فضل و فقه در آن عالم وارسته جمع بود.
با آن که سنین بالای عمر را می‌گذراند، به شدت به درس و بحث علاقه داشت و با رغبت فراوان در بحث‌های شخصی طرفینی حاضر می‌شد و همچون گلی تازه، صبحگاهان بسیار زود می‌شکفت.
از غربت فضل و علم محیط خود می‌نالید و به حال تنهایی و دوری از علم و بحث و حوزهٔ رسمی نگران بود. با آن که از موقعیت اجتماعی بسیار بالایی برخوردار بود و مظاهر دین و اقتدار مردمی را در دست داشت، هیچ یک در او همچون بحث علمی گوارا نمی‌آمد و جز با علم همراه نبود.
احاطهٔ وی در علم و تخلق ایشان به عقاید دینی، همچون سلف صالح در من بسیار گوارا می‌نمود. بعد از مدتی که از ایشان جدا گشتم، روح صافی و دلنواز وی به دیار ابد کوچ نمود و از قید ناسوت رهایی یافت. روحش شاد.
این بود شرح حال چهرهٔ دور از دیار ثابتم که همراه چهرهٔ نزدیک مرا شکار می‌ساخت و دنبال می‌نمود.
صفا، صداقت، علم، پختگی، عشق و معرفت را از یک یک آن حضرات مشاهده می‌نمودم و از درک حضورشان اثرهای معنوی گوناگونی نصیبم می‌گشت. بعد از بیان این چهره لازم است، چهرهٔ حضورم را که درک محضر اعاظمی برجسته و بحق وارسته می‌باشد، به طور گزیده و خلاصه
(۲۰۳)
عنوان نمایم تا در حجاب عبارت و عنوان از آن حضرات مؤمن و محقق دینی یادی کرده باشم.