حضور حاضر و غایب: فصل پنجم: زمان تفصیل و تحقیق صورت‌ها

رزق دور و نزدیک

دورانی که در دیار امن مسکن گزیدم و در خود نشستم و بر یار نظاره می‌کردم، با آن که از آرامش نسبی برخوردار بودم و چندان در پی این و آن نبودم، بدون توجه به بقای امن و صاحبان سَر و سرّ هم نبودم، گذشته از آن که تقدیر ما را به خود مشغول می‌داشت و رزق دور و نزدیک ما را منظور می‌نمود.

(۱۸۴)

در این راستا خیرات و فیوضاتی بس فراوان نصیبم می‌گردید که بحق اگر بیش‌تر از فیوضات جوار نبود، کم‌تر هم نبود؛ هرچند جهات خاص و منحصر خود را داشت. در ترسیمی کلی باید گفت: دو چهرهٔ متقابل را همراه و آرام دنبال می‌کردم، بی‌آن که یکی دیگری را در مخاطره قرار دهد. جهتی دور از دیار و جهتی در دیار که هر یک لازم و ضروری بود و می‌بایست با توفیق حق و عنایات الهی هر دو سو را در یک دید داشته باشم و هر یک را بدون وقفه و اهمال دنبال نمایم.

در این نوشتار مختصر، نخست از چهرهٔ دور می‌گویم و از چهرهٔ نزدیک تنها یادی خواهم داشت؛ اگرچه هر دو چهره مرا نزدیک بود و اسباب حضور هر دو فراهم می‌شد، حال و هوای هر یک خصوصیت‌های خود را داشت و مواهب خود را دنبال می‌نمود و هر یک مرا به شکلی تازه می‌داشت.