طریق
«طریق» به خودی خود معنایی عام دارد و می‌شود به هر مقصدی برسد؛ چنان‌چه این اطلاق در آیهٔ زیر وجود دارد:
«إِنَّ الَّذِینَ کفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ یکنِ اللَّهُ لِیغْفِرَ لَهُمْ وَلاَ لِیهْدِیهُمْ طَرِیقا»(۲).
بله، اگر «لِیهْدِیهُمْ» به عنوان قرینه در نظر گرفته شود تنها به طریق حق انصراف دارد.
«وَلَقَدْ أَوْحَینَا إِلَی مُوسَی أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقا فِی الْبَحْرِ یبَسا»(۳).
ویژگی‌های طریق را از این آیه می‌شود به دست آورد:
- آل عمران / ۱۴۶.
- نساء / ۱۶۸.
- طه / ۷۷.
(۷۲)
«وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ لاَءَسْقَینَاهُمْ مَاءً غَدَقا»(۱).
«طریق» به صورت جمع در قرآن کریم استعمال شده است:
«وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا کنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ»(۲).
طریق هم دارای تکثر و تعدد است؛ هرچند تمامی موارد کابرد آن به نه مورد بیش‌تر نمی‌رسد. طریق اشتقاق دارد و شکل جمع آن در قرآن کریم استفاده شده است.